?یک بیماری فرهنگی سیاسی 

درنوشته ای  آوردم که جامعه مذهبی کشور به بلیه مداح محوری وبه حاشیه رانده شدن تفکر وتحقیق وعالمانه سخن گفتن در منابر مذهبی مبتلاست وامروز می بینیم که این بلیه دامن تربیون های رسمی وعمومی را نیز گرفته است وجایگاهی که باید منادی وحدت ملی باشد مداحی با رجز خوانی وتندگویی وتفرقه افکنی  در روز عید ودر محفل تجلی وحدت وانس ،ذائقه هارا تلخ می کند و بر تصمیمات ملی وبا پشتوانه مردمی یکه تازانه می تازد  وتفرقه می افکند و توهین می کند وهمین نشان از یک بیماری فرهنگی در محافل مذهبی وبه علاوه سیاسی واجتماعی است فرهنگ مداح پروری دراین سالها بسیاری را از مساجد ومحافل مذهبی که باید محل نشر احساس پاک و تفکر عمیق دینی باشد رانده است فرهنگ مداح پروری و سطحی نگری  و فریادزدن بی تامل و اندیشه ومطالعه نمازهای جمعه را نیز خلوت کرده است و امروز باتاسف می بینیم که یکی از بزرگترین ومهم ترین اجتماعات ملی مذهبی نیز دچار آفات تفرقه افکنی می شود خوب است متولیان و ناظران ومنتقدان به وضعیت فرهنگی به این مسائل نیز توجه کنند  وگمان نشود که وقتی تربیون ها دردست مداحان وشبه مداحان آن هم با تعلق خاطر به یک جریان قرار گرفت نظر  مخالف که  اتفاقا نظر اکثریت است به یک باره دچار تحول می شود وهمه به کیش آن جریان در می آیند بلکه این شیوه ها نتیجه معکوس دارد کما این که دراین سالها بسیار آزموده شده است واقعیت این است که تربیون های فرهنگی ومذهبی کشور دراین سالها از دو آفت رنج می برد آفت تبعیض و آفت سطحی نگری، از صداوسیما تا تربیون های نماز جمعه همه در اختیار یک جریان است وآن هم بیشتر دراختیار مداحان آن جریان نه عقلایش لذا وقتی از خلل  فرهنگی صحبت می شود خوب است به این خلل ها نیز توجه شود فرهنگ زمانی به سامان می رسد که در اختیار اهل فرهنگ ودرخدمت عموم مردم باشد سپردن فرهنگ به غیر فرهنگیان وآن را  در خدمت حزب وجناحی در  آوردن عین تخریب فرهنگ است